Soms moet je vergeten wat je voelt en onthouden wat je waard bent.

Je kan soms heel veel voelen voor een persoon of situatie en daar ook naar handelen, maar als dit niet wederzijds is, dan komt er een moment dat dit je gaat opbreken.
En dan komt de vraag “wat ben jij waard” om de hoek kijken.

Wat ben jij waard?
Hoe wil jij graag behandeld worden?
Waar neem jij genoegen mee?
Minimale aandacht?
Minimale erkenning voor hetgeen je doet en komt brengen?
Kan je leven op die paar broodkruimels die je zo nu en dan toegereikt krijgt?
Is dat wat jij waard bent?
Krijg jij daar genoegdoening van?
Soms moet je weten wanneer je de tafel moet verlaten, ook als dit je veel pijn doet.

Maar uiteindelijk doe jij jezelf nog veel meer pijn als je blijft zitten op een plek waarbij jouw kwaliteiten, energie en aanwezigheid niet van toegevoegde waarde (lijken te) zijn.

En de enige die jou hieruit kan halen ben jij zelf.

Dus als jij in een situatie beland bent waarin je merkt dat jij niet op waarde geschat wordt, dan is mijn advies “ Sta op van die tafel”, want die paar broodkruimels zullen jou nooit genoeg kunnen voeden om je een voldaan gevoel te geven.

Wees trots op wie jij bent en wat jij te bieden hebt. Niet iedereen zal je op waarde weten te schatten. En dat is helemaal oké.
Uiteindelijk gaat het erom dat jij jezelf op waarde weet te schatten en hier naar gaat handelen. En zodra jij dit doet zal je zien dat je mensen aan gaat trekken die dit ook zien in jou ❤️